مشارکت سیاسی ایدئولوژیکی زنان در نیل به توسعه سیاسی در تاریخ معاصر ایران

مشارکت سیاسی ایدئولوژیکی زنان در نیل به توسعه سیاسی در تاریخ معاصر ایران محمدرضا علیمردانی[1]- علیرضا ازغندی[2] چکیده: موضوع مشارکت سیاسی به همان اندازه که، شرکت در فرآیندهای سیاسی می­باشد که به توسعه سیاسی جامعه می­انجامد و سیاست عمومی را تبیین می­کند و یا بر آن تاثیر می­گذارد، به همان اندازه نیز شرکت در فرآیندهای سیاسی­ای می­باشد که به بردگی سوژه­های متوهم به نفع ساختارهای سیاسی و اقتصادی می­انجامد. به این معنا، هنگامی که مشارکت سیاسی را کوشش­های شهروندان غیر دولتی برای تاثیر بر ساختارها تعریف می­کنیم، نمی­توانیم نسبت به دیدگاه اسپینوزا بی­توجه باشیم که زمانی نوشت، زنان و مردان به همان اندازه که برای رهایی خود می­جنگند برای بردگی خود نیز تلاش می­کنند. با بررسی تحولات سیاسی و اجتماعی در ایران، نمی­توان حیطه گسترده­ای از مشارکت سیاسی برای زنان مشخص کرد. به این خاطر که مشارکت زن در جریان زندگی سیاسی پیش از آنکه به عنوان متغیری مستقل قابلیت شناسی داشته باشد، برساختی از سایر متغیرها می­باشد. به این بیان، باید گفت که زن­ها نیز مثل دیگر افراد که ایدئولوژی آنها را مورد خطاب قرار داده؛ بر ساخته می­باشند و نه بر سازنده. از همین رو، در این پژوهش با تاکید بر ماهیت مشارکت سیاسی، نقش زن به صورت رفتاری که اثر می­گذارد و یا قصد تاثیرگذاری بر نتایج حکومتی را دارد، تعریف نمی­شود. با توجه به این دو اصل، این پژوهش به صورت کلی در سه دوره زمانی، قاجار، پهلوی و جمهوری اسلامی تا دوره هشتم مجلس شورای اسلامی، به بررسی و نقد مشارکت سیاسی زنان در فرآیند توسعه می­پردازد. واژگان کلیدی: زن، مشارکت سیاسی، توسعه سیاسی [1]- دانشجوی دکتری، علوم سیاسی (گرایش جامعه شتاسی سیاسی)، گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران  [email protected] [2]- استاد تمام، گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول) [email protected]